marculentus
Latin
Etymology
From marceō (“to wither”) + -ulentus (“full of, abounding in”). The ending -ulentus is usually suffixed to nouns, but this postclassical formation appears to be in analogy with other such adjectives.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /mar.kuˈlen.tus/, [mar.kʊˈɫɛn.tʊs]
Adjective
marculentus (feminine marculenta, neuter marculentum); first/second declension
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | marculentus | marculenta | marculentum | marculentī | marculentae | marculenta | |
| Genitive | marculentī | marculentae | marculentī | marculentōrum | marculentārum | marculentōrum | |
| Dative | marculentō | marculentae | marculentō | marculentīs | marculentīs | marculentīs | |
| Accusative | marculentum | marculentam | marculentum | marculentōs | marculentās | marculenta | |
| Ablative | marculentō | marculentā | marculentō | marculentīs | marculentīs | marculentīs | |
| Vocative | marculente | marculenta | marculentum | marculentī | marculentae | marculenta | |
References
- marculentus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- marculentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.