magnidicus

Latin

Etymology

magnus (large) + dīcō (I speak, utter)

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /maɡˈni.di.kus/, [mäŋˈnɪd̪ɪkʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /maɲˈɲi.di.kus/, [mäɲˈɲiːd̪ikus]

Adjective

magnidicus (feminine magnidica, neuter magnidicum); first/second-declension adjective

  1. that talks big
  2. boastful, bragging

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative magnidicus magnidica magnidicum magnidicī magnidicae magnidica
Genitive magnidicī magnidicae magnidicī magnidicōrum magnidicārum magnidicōrum
Dative magnidicō magnidicō magnidicīs
Accusative magnidicum magnidicam magnidicum magnidicōs magnidicās magnidica
Ablative magnidicō magnidicā magnidicō magnidicīs
Vocative magnidice magnidica magnidicum magnidicī magnidicae magnidica

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.