macian
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *makōną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɑkiɑn/
Conjugation
Conjugation of macian (weak class 2)
| infinitive | macian | tō macienne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | macie maciġe |
macode |
| 2nd-person singular | macast | macodest |
| 3rd-person singular | macaþ | macode |
| plural | maciaþ maciġaþ |
macodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | macie maciġe |
macode |
| plural | macien maciġen |
macoden |
| imperative | ||
| singular | maca | |
| plural | maciaþ maciġaþ | |
| participle | present | past |
| maciende maciġende |
(ġe)macod | |
Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.