luctatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of luctor

Participle

lūctātus (feminine lūctāta, neuter lūctātum); first/second-declension participle

  1. Having struggled, having fought

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative lūctātus lūctāta lūctātum lūctātī lūctātae lūctāta
Genitive lūctātī lūctātae lūctātī lūctātōrum lūctātārum lūctātōrum
Dative lūctātō lūctātō lūctātīs
Accusative lūctātum lūctātam lūctātum lūctātōs lūctātās lūctāta
Ablative lūctātō lūctātā lūctātō lūctātīs
Vocative lūctāte lūctāta lūctātum lūctātī lūctātae lūctāta

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.