locupletatio
Latin
Inflection
Third declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | locūplētātiō | locūplētātiōnēs |
| Genitive | locūplētātiōnis | locūplētātiōnum |
| Dative | locūplētātiōnī | locūplētātiōnibus |
| Accusative | locūplētātiōnem | locūplētātiōnēs |
| Ablative | locūplētātiōne | locūplētātiōnibus |
| Vocative | locūplētātiō | locūplētātiōnēs |
Related terms
References
- locupletatio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- locupletatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.