kuulematon

Finnish

Etymology

kuulla + -maton

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkuːlemɑton/, [ˈkuːle̞ˌmɑt̪o̞n]
  • Rhymes: -ɑton
  • Syllabification: kuu‧le‧ma‧ton

Adjective

kuulematon

  1. unheard, inaudible

Declension

Inflection of kuulematon (Kotus type 34/onneton, tt-t gradation)
nominative kuulematon kuulemattomat
genitive kuulemattoman kuulemattomien
partitive kuulematonta kuulemattomia
illative kuulemattomaan kuulemattomiin
singular plural
nominative kuulematon kuulemattomat
accusative nom. kuulematon kuulemattomat
gen. kuulemattoman
genitive kuulemattoman kuulemattomien
kuulematontenrare
partitive kuulematonta kuulemattomia
inessive kuulemattomassa kuulemattomissa
elative kuulemattomasta kuulemattomista
illative kuulemattomaan kuulemattomiin
adessive kuulemattomalla kuulemattomilla
ablative kuulemattomalta kuulemattomilta
allative kuulemattomalle kuulemattomille
essive kuulemattomana kuulemattomina
translative kuulemattomaksi kuulemattomiksi
instructive kuulemattomin
abessive kuulemattomatta kuulemattomitta
comitative kuulemattomine
Possessive forms of kuulematon (type onneton)
possessor singular plural
1st person kuulemattomani kuulemattomamme
2nd person kuulemattomasi kuulemattomanne
3rd person kuulemattomansa
Only used with substantive adjectives, -inen adjectives used for comparisons of equality or agent participles.

Derived terms

Participle

kuulematon

  1. negative participle of kuulla
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.