kunigi

See also: kuniĝi

Esperanto

Etymology

From kuna (“joint, combined”) +‎ -igi.

Pronunciation
  • IPA(key): /kunˈiɡi/
  • Hyphenation: kun‧i‧gi
  • Rhymes: -iɡi

Verb

kunigi (present kunigas, past kunigis, future kunigos, conditional kunigus, volitive kunigu)

  1. (transitive) to join, unify

Conjugation
Conjugation of kunigi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense kunigas kunigis kunigos
active participle kuniganta kunigantaj kuniginta kunigintaj kunigonta kunigontaj
acc. kunigantan kunigantajn kunigintan kunigintajn kunigontan kunigontajn
passive participle kunigata kunigataj kunigita kunigitaj kunigota kunigotaj
acc. kunigatan kunigatajn kunigitan kunigitajn kunigotan kunigotajn
nominal active participle kuniganto kunigantoj kuniginto kunigintoj kunigonto kunigontoj
acc. kuniganton kunigantojn kuniginton kunigintojn kunigonton kunigontojn
nominal passive participle kunigato kunigatoj kunigito kunigitoj kunigoto kunigotoj
acc. kunigaton kunigatojn kunigiton kunigitojn kunigoton kunigotojn
adverbial active participle kunigante kuniginte kunigonte
adverbial passive participle kunigate kunigite kunigote
infinitive kunigi imperative kunigu conditional kunigus
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.