kucać

Polish

Etymology

Dialectal form of an earlier kuczeć (attested in XVII century), from Proto-Slavic *kučati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈku.t͡sat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡sat͡ɕ
  • Syllabification: ku‧cać

Verb

kucać impf (perfective kucnąć)

  1. (intransitive) to squat, to crouch, to hunker (to bend deeply at the knees while resting on one's feet)
  2. Synonym: (regional) cząpać

Declension
Conjugation of kucać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kucać
present tense 1st kucam kucamy
2nd kucasz kucacie
3rd kuca kucają
impersonal kuca się
past tense 1st kucałem kucałam kucaliśmy kucałyśmy
2nd kucałeś kucałaś kucaliście kucałyście
3rd kucał kucała kucało kucali kucały
impersonal kucano
future tense 1st będę kucał,
będę kucać
 będę kucała,
będę kucać
 będziemy kucali,
będziemy kucać
 będziemy kucały,
będziemy kucać
2nd będziesz kucał,
będziesz kucać
 będziesz kucała,
będziesz kucać
 będziecie kucali,
będziecie kucać
 będziecie kucały,
będziecie kucać
3rd będzie kucał,
będzie kucać
 będzie kucała,
będzie kucać
 będzie kucało,
będzie kucać
 będą kucali,
będą kucać
 będą kucały,
będą kucać
impersonal będzie kucać się
conditional 1st kucałbym kucałabym kucalibyśmy kucałybyśmy
2nd kucałbyś kucałabyś kucalibyście kucałybyście
3rd kucałby kucałaby kucałoby kucaliby kucałyby
impersonal kucano by
imperative 1st niech kucam kucajmy
2nd kucaj kucajcie
3rd niech kuca niech kucają
active adjectival participle kucający kucająca kucające kucający kucające
contemporary adverbial participle kucając
verbal noun kucanie

Further reading
  • kucać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kucać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.