koeaika

Finnish

Etymology

Compound of koe (test) + aika (time).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkoeˣˌɑi̯kɑ/, [ˈko̞e̞ˌʔɑi̯kɑ]
  • Rhymes: -ɑikɑ
  • Syllabification(key): ko‧e‧ai‧ka

Noun

koeaika

  1. (labour law) probation, probationary period (during which, in Finland, both the employer and employee can terminate the contract)
  2. trial period, testing period
  3. parole

Declension

Inflection of koeaika (Kotus type 9/kala, ik-j gradation)
nominative koeaika koeajat
genitive koeajan koeaikojen
partitive koeaikaa koeaikoja
illative koeaikaan koeaikoihin
singular plural
nominative koeaika koeajat
accusative nom. koeaika koeajat
gen. koeajan
genitive koeajan koeaikojen
koeaikainrare
partitive koeaikaa koeaikoja
inessive koeajassa koeajoissa
elative koeajasta koeajoista
illative koeaikaan koeaikoihin
adessive koeajalla koeajoilla
ablative koeajalta koeajoilta
allative koeajalle koeajoille
essive koeaikana koeaikoina
translative koeajaksi koeajoiksi
instructive koeajoin
abessive koeajatta koeajoitta
comitative koeaikoineen
Possessive forms of koeaika (type kala)
possessor singular plural
1st person koeaikani koeaikamme
2nd person koeaikasi koeaikanne
3rd person koeaikansa
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.