knocić

Polish

Etymology

From knot +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈknɔ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: kno‧cić

Verb

knocić impf (perfective sknocić)

  1. (transitive, colloquial) to botch (to perform (a task) in an unacceptable or incompetent manner)
    Synonyms: chrzanić, fuszerować, partaczyć, partolić, schrzaniać

Conjugation
Conjugation of knocić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive knocić
present tense 1st knocę knocimy
2nd knocisz knocicie
3rd knoci knocą
impersonal knoci się
past tense 1st knociłem knociłam knociliśmy knociłyśmy
2nd knociłeś knociłaś knociliście knociłyście
3rd knocił knociła knociło knocili knociły
impersonal knocono
future tense 1st będę knocił,
będę knocić
 będę knociła,
będę knocić
 będziemy knocili,
będziemy knocić
 będziemy knociły,
będziemy knocić
2nd będziesz knocił,
będziesz knocić
 będziesz knociła,
będziesz knocić
 będziecie knocili,
będziecie knocić
 będziecie knociły,
będziecie knocić
3rd będzie knocił,
będzie knocić
 będzie knociła,
będzie knocić
 będzie knociło,
będzie knocić
 będą knocili,
będą knocić
 będą knociły,
będą knocić
impersonal będzie knocić się
conditional 1st knociłbym knociłabym knocilibyśmy knociłybyśmy
2nd knociłbyś knociłabyś knocilibyście knociłybyście
3rd knociłby knociłaby knociłoby knociliby knociłyby
impersonal knocono by
imperative 1st niech knocę knoćmy
2nd knoć knoćcie
3rd niech knoci niech knocą
active adjectival participle knocący knocąca knocące knocący knocące
passive adjectival participle knocony knocona knocone knoceni knocone
contemporary adverbial participle knocąc
verbal noun knocenie
noun

Further reading
  • knocić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • knocić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.