kenno
Finnish
Etymology
From Proto-Germanic *hinnǭ, *hennǭ, compare Swedish hinna (“membrane, coating”)
Noun
kenno
Declension
| Inflection of kenno (Kotus type 1/valo, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | kenno | kennot | |
| genitive | kennon | kennojen | |
| partitive | kennoa | kennoja | |
| illative | kennoon | kennoihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | kenno | kennot | |
| accusative | nom. | kenno | kennot |
| gen. | kennon | ||
| genitive | kennon | kennojen | |
| partitive | kennoa | kennoja | |
| inessive | kennossa | kennoissa | |
| elative | kennosta | kennoista | |
| illative | kennoon | kennoihin | |
| adessive | kennolla | kennoilla | |
| ablative | kennolta | kennoilta | |
| allative | kennolle | kennoille | |
| essive | kennona | kennoina | |
| translative | kennoksi | kennoiksi | |
| instructive | — | kennoin | |
| abessive | kennotta | kennoitta | |
| comitative | — | kennoineen | |
Derived terms
Compounds
References
- Häkkinen, Kaisa (2004-2005). Nykysuomen etymologinen sanakirja. Juva: WSOY. →ISBN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.