kakać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kàkati, from Proto-Balto-Slavic *kākā́ˀtei, from Proto-Indo-European *kakka- (“to defecate”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈka.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -akat͡ɕ
  • Syllabification: ka‧kać

Verb

kakać impf

  1. (intransitive, vulgar, of children and small animals) to poop (to defecate)
    Synonyms: defekować, robić kupę, (vulgar) srać, wypróżniać się

Conjugation
Conjugation of kakać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kakać
present tense 1st kakam kakamy
2nd kakasz kakacie
3rd kaka kakają
impersonal kaka się
past tense 1st kakałem kakałam kakaliśmy kakałyśmy
2nd kakałeś kakałaś kakaliście kakałyście
3rd kakał kakała kakało kakali kakały
impersonal kakano
future tense 1st będę kakał,
będę kakać
 będę kakała,
będę kakać
 będziemy kakali,
będziemy kakać
 będziemy kakały,
będziemy kakać
2nd będziesz kakał,
będziesz kakać
 będziesz kakała,
będziesz kakać
 będziecie kakali,
będziecie kakać
 będziecie kakały,
będziecie kakać
3rd będzie kakał,
będzie kakać
 będzie kakała,
będzie kakać
 będzie kakało,
będzie kakać
 będą kakali,
będą kakać
 będą kakały,
będą kakać
impersonal będzie kakać się
conditional 1st kakałbym kakałabym kakalibyśmy kakałybyśmy
2nd kakałbyś kakałabyś kakalibyście kakałybyście
3rd kakałby kakałaby kakałoby kakaliby kakałyby
impersonal kakano by
imperative 1st niech kakam kakajmy
2nd kakaj kakajcie
3rd niech kaka niech kakają
active adjectival participle kakający kakająca kakające kakający kakające
contemporary adverbial participle kakając
verbal noun kakanie

Further reading
  • kakać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kakać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.