kaiunta
Finnish
(index ka)
Etymology
From the verb kaikua.
Declension
| Inflection of kaiunta (Kotus type 9/kala, nt-nn gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | kaiunta | kaiunnat | |
| genitive | kaiunnan | kaiuntojen | |
| partitive | kaiuntaa | kaiuntoja | |
| illative | kaiuntaan | kaiuntoihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | kaiunta | kaiunnat | |
| accusative | nom. | kaiunta | kaiunnat |
| gen. | kaiunnan | ||
| genitive | kaiunnan | kaiuntojen kaiuntainrare | |
| partitive | kaiuntaa | kaiuntoja | |
| inessive | kaiunnassa | kaiunnoissa | |
| elative | kaiunnasta | kaiunnoista | |
| illative | kaiuntaan | kaiuntoihin | |
| adessive | kaiunnalla | kaiunnoilla | |
| ablative | kaiunnalta | kaiunnoilta | |
| allative | kaiunnalle | kaiunnoille | |
| essive | kaiuntana | kaiuntoina | |
| translative | kaiunnaksi | kaiunnoiksi | |
| instructive | — | kaiunnoin | |
| abessive | kaiunnatta | kaiunnoitta | |
| comitative | — | kaiuntoineen | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.