jarać

See also: jarac

Polish

Inherited from Proto-Slavic *jarati.

jarać impf (perfective zajarać)

(transitive, colloquial) to smoke tobacco or cannabis
Ej, ziomek, weź tu nie jaraj. ― Hey, homie, don't smoke here.
(transitive, colloquial) to excite
Najbardziej jarają go sporty ekstremalne. ― What excites him the most are extreme sports.
(reflexive, slang) to be stoked, to be excited
Już od tygodnia jara się tym wyjazdem. ― She has been stoked about the trip for a week now.
(reflexive, slang) to burn, to be on fire
Spójrz! Cały dom się jara! ― Look! The whole house is on fire!

Conjugation of jarać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		jarać
present tense	1^st	jaram			jaramy
	2^nd	jarasz			jaracie
	3^rd	jara			jarają
	impersonal	jara się
past tense	1^st	jarałem	jarałam		jaraliśmy	jarałyśmy
	2^nd	jarałeś	jarałaś		jaraliście	jarałyście
	3^rd	jarał	jarała	jarało	jarali	jarały
	impersonal	jarano
future tense	1^st	będę jarał, będę jarać	będę jarała, będę jarać		będziemy jarali, będziemy jarać	będziemy jarały, będziemy jarać
	2^nd	będziesz jarał, będziesz jarać	będziesz jarała, będziesz jarać		będziecie jarali, będziecie jarać	będziecie jarały, będziecie jarać
	3^rd	będzie jarał, będzie jarać	będzie jarała, będzie jarać	będzie jarało, będzie jarać	będą jarali, będą jarać	będą jarały, będą jarać
	impersonal	będzie jarać się
conditional	1^st	jarałbym	jarałabym		jaralibyśmy	jarałybyśmy
	2^nd	jarałbyś	jarałabyś		jaralibyście	jarałybyście
	3^rd	jarałby	jarałaby	jarałoby	jaraliby	jarałyby
	impersonal	jarano by
imperative	1^st	niech jaram			jarajmy
	2^nd	jaraj			jarajcie
	3^rd	niech jara			niech jarają
active adjectival participle		jarający	jarająca	jarające	jarający	jarające
passive adjectival participle		jarany	jarana	jarane	jarani	jarane
contemporary adverbial participle		jarając
verbal noun		jaranie

noun