irvailu

Finnish

Etymology

irvailla + -u

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈirʋɑi̯lu/, [ˈirʋɑi̯lu]
  • Rhymes: -irʋɑilu
  • Syllabification: ir‧vai‧lu

Noun

irvailu

  1. making fun (of), poking fun (at), taunting, mocking

Declension

Inflection of irvailu (Kotus type 2/palvelu, no gradation)
nominative irvailu irvailut
genitive irvailun irvailujen
irvailuiden
irvailuitten
partitive irvailua irvailuja
irvailuita
illative irvailuun irvailuihin
singular plural
nominative irvailu irvailut
accusative nom. irvailu irvailut
gen. irvailun
genitive irvailun irvailujen
irvailuiden
irvailuitten
partitive irvailua irvailuja
irvailuita
inessive irvailussa irvailuissa
elative irvailusta irvailuista
illative irvailuun irvailuihin
adessive irvailulla irvailuilla
ablative irvailulta irvailuilta
allative irvailulle irvailuille
essive irvailuna irvailuina
translative irvailuksi irvailuiksi
instructive irvailuin
abessive irvailutta irvailuitta
comitative irvailuineen
Possessive forms of irvailu (type palvelu)
possessor singular plural
1st person irvailuni irvailumme
2nd person irvailusi irvailunne
3rd person irvailunsa

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.