irtain

Finnish

Etymology

irta- + -in, from the same irta- root as irto-.

Noun

irtain

  1. movable, chattel

Declension

Inflection of irtain (Kotus type 33/kytkin, no gradation)
nominative irtain irtaimet
genitive irtaimen irtaimien
irtainten
partitive irtainta irtaimia
illative irtaimeen irtaimiin
singular plural
nominative irtain irtaimet
accusative nom. irtain irtaimet
gen. irtaimen
genitive irtaimen irtaimien
irtainten
partitive irtainta irtaimia
inessive irtaimessa irtaimissa
elative irtaimesta irtaimista
illative irtaimeen irtaimiin
adessive irtaimella irtaimilla
ablative irtaimelta irtaimilta
allative irtaimelle irtaimille
essive irtaimena irtaimina
translative irtaimeksi irtaimiksi
instructive irtaimin
abessive irtaimetta irtaimitta
comitative irtaimineen

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.