intestatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.tesˈtaː.tus/, [ɪn.tɛsˈtaː.tʊs]
Adjective
intestātus (feminine intestāta, neuter intestātum); first/second declension
- intestate (with no will)
- untrustworthy
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | intestātus | intestāta | intestātum | intestātī | intestātae | intestāta | |
| Genitive | intestātī | intestātae | intestātī | intestātōrum | intestātārum | intestātōrum | |
| Dative | intestātō | intestātō | intestātīs | ||||
| Accusative | intestātum | intestātam | intestātum | intestātōs | intestātās | intestāta | |
| Ablative | intestātō | intestātā | intestātō | intestātīs | |||
| Vocative | intestāte | intestāta | intestātum | intestātī | intestātae | intestāta | |
References
- intestatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- intestatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- intestatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- intestatus in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.