interpretatus
Latin
Etymology
Perfect participle of interpretor
Participle
interpretatus m (feminine interpretata, neuter interpretatum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | interpretatus | interpretata | interpretatum | interpretatī | interpretatae | interpretata | |
| Genitive | interpretatī | interpretatae | interpretatī | interpretatōrum | interpretatārum | interpretatōrum | |
| Dative | interpretatō | interpretatae | interpretatō | interpretatīs | interpretatīs | interpretatīs | |
| Accusative | interpretatum | interpretatam | interpretatum | interpretatōs | interpretatās | interpretata | |
| Ablative | interpretatō | interpretatā | interpretatō | interpretatīs | interpretatīs | interpretatīs | |
| Vocative | interpretate | interpretata | interpretatum | interpretatī | interpretatae | interpretata | |
References
- interpretatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- interpretatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- interpretatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.