interdictus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of interdīcō.
Participle
interdīctus m (feminine interdīcta, neuter interdīctum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | interdīctus | interdīcta | interdīctum | interdīctī | interdīctae | interdīcta | |
| Genitive | interdīctī | interdīctae | interdīctī | interdīctōrum | interdīctārum | interdīctōrum | |
| Dative | interdīctō | interdīctae | interdīctō | interdīctīs | interdīctīs | interdīctīs | |
| Accusative | interdīctum | interdīctam | interdīctum | interdīctōs | interdīctās | interdīcta | |
| Ablative | interdīctō | interdīctā | interdīctō | interdīctīs | interdīctīs | interdīctīs | |
| Vocative | interdīcte | interdīcta | interdīctum | interdīctī | interdīctae | interdīcta | |
References
- interdictus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- interdictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.