intentivus

Latin

Alternative forms

  • intensīvus

Etymology

intentus + -īvus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.tenˈtiː.wus/, [ɪn.tɛnˈtiː.wʊs]

Adjective

intentīvus (feminine intentīva, neuter intentīvum); first/second declension

  1. (Late Latin) intensive

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative intentīvus intentīva intentīvum intentīvī intentīvae intentīva
Genitive intentīvī intentīvae intentīvī intentīvōrum intentīvārum intentīvōrum
Dative intentīvō intentīvō intentīvīs
Accusative intentīvum intentīvam intentīvum intentīvōs intentīvās intentīva
Ablative intentīvō intentīvā intentīvō intentīvīs
Vocative intentīve intentīva intentīvum intentīvī intentīvae intentīva

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.