instabilis

Latin

Etymology

From in- + stabilis.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /inˈsta.bi.lis/, [ĩːˈs̠t̪äbɪlʲɪs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /inˈsta.bi.lis/, [inˈst̪äːbilis]

Adjective

īnstabilis (neuter īnstabile); third-declension two-termination adjective

  1. unsteady, unstable, shaky
  2. inconstant, changeable, fickle

Declension

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative īnstabilis īnstabile īnstabilēs īnstabilia
Genitive īnstabilis īnstabilium
Dative īnstabilī īnstabilibus
Accusative īnstabilem īnstabile īnstabilēs
īnstabilīs
īnstabilia
Ablative īnstabilī īnstabilibus
Vocative īnstabilis īnstabile īnstabilēs īnstabilia

References

  • instabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • instabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • instabilis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • instabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.