innominatus
Latin
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | innōminātus | innōmināta | innōminātum | innōminātī | innōminātae | innōmināta | |
| Genitive | innōminātī | innōminātae | innōminātī | innōminātōrum | innōminātārum | innōminātōrum | |
| Dative | innōminātō | innōminātō | innōminātīs | ||||
| Accusative | innōminātum | innōminātam | innōminātum | innōminātōs | innōminātās | innōmināta | |
| Ablative | innōminātō | innōminātā | innōminātō | innōminātīs | |||
| Vocative | innōmināte | innōmināta | innōminātum | innōminātī | innōminātae | innōmināta | |
References
- innominatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- innominatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.