indistinctus

Latin

Etymology

From in- + distīnctus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.disˈtiːnk.tus/, [ɪn.dɪsˈtiːŋk.tʊs]

Adjective

indistīnctus (feminine indistīncta, neuter indistīnctum); first/second declension

  1. not easily distinguished; easily confused
  2. indistinct, obscure

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative indistīnctus indistīncta indistīnctum indistīnctī indistīnctae indistīncta
Genitive indistīnctī indistīnctae indistīnctī indistīnctōrum indistīnctārum indistīnctōrum
Dative indistīnctō indistīnctō indistīnctīs
Accusative indistīnctum indistīnctam indistīnctum indistīnctōs indistīnctās indistīncta
Ablative indistīnctō indistīnctā indistīnctō indistīnctīs
Vocative indistīncte indistīncta indistīnctum indistīnctī indistīnctae indistīncta

References

  • indistinctus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • indistinctus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • indistinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.