indisertus

Latin

Etymology

in- + disertus (eloquent)

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.diˈser.tus/, [ɪn̪d̪ɪˈs̠ɛrt̪ʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /in.diˈser.tus/, [in̪d̪iˈs̬ɛrt̪us]

Adjective

indisertus (feminine indiserta, neuter indisertum, adverb indisertē); first/second-declension adjective

  1. not eloquent

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative indisertus indiserta indisertum indisertī indisertae indiserta
Genitive indisertī indisertae indisertī indisertōrum indisertārum indisertōrum
Dative indisertō indisertō indisertīs
Accusative indisertum indisertam indisertum indisertōs indisertās indiserta
Ablative indisertō indisertā indisertō indisertīs
Vocative indiserte indiserta indisertum indisertī indisertae indiserta

References

  • indisertus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • indisertus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.