indicabilis
Latin
Etymology
From indicō (“point out, indicate, show”), from in (“in, at, on; into”) + dicō (“indicate; dedicate; set apart”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.diˈkaː.bi.lis/, [ɪn.dɪˈkaː.bɪ.lɪs]
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | indicābilis | indicābile | indicābilēs | indicābilia | |
| Genitive | indicābilis | indicābilium | |||
| Dative | indicābilī | indicābilibus | |||
| Accusative | indicābilem | indicābile | indicābilēs, indicābilīs | indicābilia | |
| Ablative | indicābilī | indicābilibus | |||
| Vocative | indicābilis | indicābile | indicābilēs | indicābilia | |
Related terms
References
- indicabilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- indicabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.