incurvatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of incurvō (bend inwards).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.kurˈwaː.tus/, [ɪŋ.kʊrˈwaː.tʊs]

Participle

incurvātus m (feminine incurvāta, neuter incurvātum); first/second declension

  1. bent inwards, curved, having been bowed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incurvātus incurvāta incurvātum incurvātī incurvātae incurvāta
Genitive incurvātī incurvātae incurvātī incurvātōrum incurvātārum incurvātōrum
Dative incurvātō incurvātō incurvātīs
Accusative incurvātum incurvātam incurvātum incurvātōs incurvātās incurvāta
Ablative incurvātō incurvātā incurvātō incurvātīs
Vocative incurvāte incurvāta incurvātum incurvātī incurvātae incurvāta

References

  • incurvatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.