impense

Latin

Etymology

From impendō (I spend, expend; devote).

Adverb

impēnsē (comparative impēnsius, superlative impēnsissimē)

  1. eagerly, persistently

Quotations

1832 1861
ME « 15th c. 16th c. 17th c. 18th c. 19th c. 20th c. 21st c.
  • 1832, Gregory XVI, Mirari Vos
    Impense id iam commendarat suis ad vos litteris felicis recordationis praedecessor noster Pius VIII;
  • 1861, Pius IX, Iamdudum cernimus
    Atque ab Ipso impensissime exposcimus, ut […] inter densas tenebras, quibus universa terra fuit obducta, inimicorum suorum mentes illustravit.

Participle

impēnse

  1. vocative masculine singular of impēnsus

References

  • impense in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • impense in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • impense in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.