iloitseminen

Finnish

Etymology

iloita + -minen

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈiloi̯tseminen/, [ˈilo̞i̯ts̠e̞ˌmine̞n]
  • Rhymes: -inen
  • Hyphenation: i‧loit‧se‧mi‧nen

Noun

iloitseminen

  1. being happy, glad or cheerful

Declension

Inflection of iloitseminen (Kotus type 38/nainen, no gradation)
nominative iloitseminen iloitsemiset
genitive iloitsemisen iloitsemisten
iloitsemisien
partitive iloitsemista iloitsemisia
illative iloitsemiseen iloitsemisiin
singular plural
nominative iloitseminen iloitsemiset
accusative nom. iloitseminen iloitsemiset
gen. iloitsemisen
genitive iloitsemisen iloitsemisten
iloitsemisien
partitive iloitsemista iloitsemisia
inessive iloitsemisessa iloitsemisissa
elative iloitsemisesta iloitsemisista
illative iloitsemiseen iloitsemisiin
adessive iloitsemisella iloitsemisilla
ablative iloitsemiselta iloitsemisilta
allative iloitsemiselle iloitsemisille
essive iloitsemisena iloitsemisina
translative iloitsemiseksi iloitsemisiksi
instructive iloitsemisin
abessive iloitsemisetta iloitsemisitta
comitative iloitsemisineen
Possessive forms of iloitseminen (type nainen)
possessor singular plural
1st person iloitsemiseni iloitsemisemme
2nd person iloitsemisesi iloitsemisenne
3rd person iloitsemisensa

Verb

iloitseminen

  1. Fourth infinitive of iloita.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.