gapić

Polish

Etymology

From gap +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɡa.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -apit͡ɕ
  • Syllabification: ga‧pić

Verb

gapić impf

  1. (reflexive, colloquial) to stare, to gawk, to gape
    Na co się gapisz? ― What are you looking/staring at?

Conjugation
Conjugation of gapić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive gapić
present tense 1st gapię gapimy
2nd gapisz gapicie
3rd gapi gapią
impersonal gapi się
past tense 1st gapiłem gapiłam gapiliśmy gapiłyśmy
2nd gapiłeś gapiłaś gapiliście gapiłyście
3rd gapił gapiła gapiło gapili gapiły
impersonal gapiono
future tense 1st będę gapił,
będę gapić
 będę gapiła,
będę gapić
 będziemy gapili,
będziemy gapić
 będziemy gapiły,
będziemy gapić
2nd będziesz gapił,
będziesz gapić
 będziesz gapiła,
będziesz gapić
 będziecie gapili,
będziecie gapić
 będziecie gapiły,
będziecie gapić
3rd będzie gapił,
będzie gapić
 będzie gapiła,
będzie gapić
 będzie gapiło,
będzie gapić
 będą gapili,
będą gapić
 będą gapiły,
będą gapić
impersonal będzie gapić się
conditional 1st gapiłbym gapiłabym gapilibyśmy gapiłybyśmy
2nd gapiłbyś gapiłabyś gapilibyście gapiłybyście
3rd gapiłby gapiłaby gapiłoby gapiliby gapiłyby
impersonal gapiono by
imperative 1st niech gapię gapmy
2nd gap gapcie
3rd niech gapi niech gapią
active adjectival participle gapiący gapiąca gapiące gapiący gapiące
contemporary adverbial participle gapiąc
verbal noun gapienie

Derived terms
verbs
nouns

Further reading
  • gapić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • gapić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.