formidamen

Latin

Etymology

From formīdō (I dread, fear) + -men (noun-forming suffix).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /for.miːˈdaː.men/, [fɔrmiːˈd̪äːmɛn]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /for.miˈda.men/, [formiˈd̪äːmen]

Noun

formīdāmen n (genitive formīdāminis); third declension

  1. A fright or spectre.

Declension

Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).

Case Singular Plural
Nominative formīdāmen formīdāmina
Genitive formīdāminis formīdāminum
Dative formīdāminī formīdāminibus
Accusative formīdāmen formīdāmina
Ablative formīdāmine formīdāminibus
Vocative formīdāmen formīdāmina

References

  • formidamen”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • formidamen in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.