examinatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of exāminō (“consider; examine”).
Participle
exāminātus m (feminine exāmināta, neuter exāminātum); first/second declension
- weighed, considered, having been considered
- examined, having been examined
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | exāminātus | exāmināta | exāminātum | exāminātī | exāminātae | exāmināta | |
| Genitive | exāminātī | exāminātae | exāminātī | exāminātōrum | exāminātārum | exāminātōrum | |
| Dative | exāminātō | exāminātae | exāminātō | exāminātīs | exāminātīs | exāminātīs | |
| Accusative | exāminātum | exāminātam | exāminātum | exāminātōs | exāminātās | exāmināta | |
| Ablative | exāminātō | exāminātā | exāminātō | exāminātīs | exāminātīs | exāminātīs | |
| Vocative | exāmināte | exāmināta | exāminātum | exāminātī | exāminātae | exāmināta | |
References
- examinatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- examinatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.