eviratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ēvirō (“emasculate”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /eː.wiˈraː.tus/, [eː.wɪˈraː.tʊs]
Participle
ēvirātus m (feminine ēvirāta, neuter ēvirātum); first/second declension
- emasculated, having been deprived of manhood.
- weakened, having been deprive of strength.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | ēvirātus | ēvirāta | ēvirātum | ēvirātī | ēvirātae | ēvirāta | |
| Genitive | ēvirātī | ēvirātae | ēvirātī | ēvirātōrum | ēvirātārum | ēvirātōrum | |
| Dative | ēvirātō | ēvirātō | ēvirātīs | ||||
| Accusative | ēvirātum | ēvirātam | ēvirātum | ēvirātōs | ēvirātās | ēvirāta | |
| Ablative | ēvirātō | ēvirātā | ēvirātō | ēvirātīs | |||
| Vocative | ēvirāte | ēvirāta | ēvirātum | ēvirātī | ēvirātae | ēvirāta | |
Descendants
- English: evirate
References
- eviratus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- eviratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.