episcopatus

Latin

Etymology

From episcopus + -ātus.

Noun

episcopātus m (genitive episcopātūs); fourth declension (Late Latin)

  1. (Late Latin) bishopric, episcopate

Declension

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative episcopātus episcopātūs
Genitive episcopātūs episcopātuum
Dative episcopātuī episcopātibus
Accusative episcopātum episcopātūs
Ablative episcopātū episcopātibus
Vocative episcopātus episcopātūs
Inherited
  • Catalan: bisbat
  • French: évêché
  • Italian: vescovado
  • Occitan: avescat
  • Portuguese: bispado
  • Sardinian: obsipau
  • Spanish: obispado
Borrowed

References

  • episcopatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • episcopatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • episcopatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • episcopatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.