earh
Middle English
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /æɑ̯rh/, [æɑ̯rˠx]
Etymology 1
From Proto-Germanic *argaz, from Proto-Indo-European *h₁ergʰ-. Cognate with Old Frisian arg, Old High German arg, Dutch erg, Old Norse argr (Swedish, Danish arg).
Declension
Declension of earh — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | earh | earh | earh |
| Accusative | earhne | earhe | earh |
| Genitive | earhes | earhre | earhes |
| Dative | earhum | earhre | earhum |
| Instrumental | earhe | earhre | earhe |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | earhe | earha, -e | earh |
| Accusative | earhe | earha, -e | earh |
| Genitive | earhra | earhra | earhra |
| Dative | earhum | earhum | earhum |
| Instrumental | earhum | earhum | earhum |
Declension of earh — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | earha | earhe | earhe |
| Accusative | earhan | earhan | earhe |
| Genitive | earhan | earhan | earhan |
| Dative | earhan | earhan | earhan |
| Instrumental | earhan | earhan | earhan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | earhan | earhan | earhan |
| Accusative | earhan | earhan | earhan |
| Genitive | earhra, earhena | earhra, earhena | earhra, earhena |
| Dative | earhum | earhum | earhum |
| Instrumental | earhum | earhum | earhum |
Etymology 2
From Proto-Germanic *arhwō, from Proto-Indo-European *h₂érkʷo- (“bow, arrow”). Near cognates include Gothic 𐌰𐍂𐍈𐌰𐌶𐌽𐌰 (arƕazna) and Old Norse ǫr; further cognates include Latin arcus (“bow”).
See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.