dognać

Polish

Etymology

From do- +‎ gnać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.ɡnat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɡnat͡ɕ
  • Syllabification: do‧gnać

Verb

dognać pf (imperfective doganiać)

  1. (transitive) to catch up with, to catch
    Synonyms: dogonić, doścignąć, dopędzić, zrównać się z, dopaść

Conjugation
Conjugation of dognać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dognać
future tense 1st dognam dognamy
2nd dognasz dognacie
3rd dogna dognają
impersonal dogna się
past tense 1st dognałem dognałam dognaliśmy dognałyśmy
2nd dognałeś dognałaś dognaliście dognałyście
3rd dognał dognała dognało dognali dognały
impersonal dognano
conditional 1st dognałbym dognałabym dognalibyśmy dognałybyśmy
2nd dognałbyś dognałabyś dognalibyście dognałybyście
3rd dognałby dognałaby dognałoby dognaliby dognałyby
impersonal dognano by
imperative 1st niech dognam dognajmy
2nd dognaj dognajcie
3rd niech dogna niech dognają
passive adjectival participle dognany dognana dognane dognani dognane
anterior adverbial participle dognawszy
verbal noun dognanie

Further reading
  • dognać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dognać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.