disceptatrix

Latin

Etymology

disceptātor + -trīx

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /dis.kepˈtaː.triːks/, [d̪ɪs̠kɛpˈt̪äːt̪riːks̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /di.ʃepˈta.triks/, [d̪iʃɛpˈt̪äːt̪riks]

Noun

disceptātrīx f (genitive disceptātrīcis); third declension

  1. female equivalent of disceptātor (judge, arbitrator)

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative disceptātrīx disceptātrīcēs
Genitive disceptātrīcis disceptātrīcum
Dative disceptātrīcī disceptātrīcibus
Accusative disceptātrīcem disceptātrīcēs
Ablative disceptātrīce disceptātrīcibus
Vocative disceptātrīx disceptātrīcēs

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.