defraudatio
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deː.frau̯ˈdaː.ti.oː/
Noun
dēfraudātiō f (genitive dēfraudātiōnis); third declension
- the act of defrauding
- (figuratively) deficiency
Inflection
Third declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | dēfraudātiō | dēfraudātiōnēs |
| Genitive | dēfraudātiōnis | dēfraudātiōnum |
| Dative | dēfraudātiōnī | dēfraudātiōnibus |
| Accusative | dēfraudātiōnem | dēfraudātiōnēs |
| Ablative | dēfraudātiōne | dēfraudātiōnibus |
| Vocative | dēfraudātiō | dēfraudātiōnēs |
Descendants
- Italian: defraudazione
- Portuguese: defraudação
- Spanish: defraudación
References
- defraudatio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- defraudatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.