declamitans

Latin

Etymology

Present participle of dēclāmitō

Participle

dēclāmitāns m, f, n (genitive dēclāmitantis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēclāmitāns dēclāmitāns dēclāmitantēs dēclāmitantia
Genitive dēclāmitantis dēclāmitantis dēclāmitantium dēclāmitantium
Dative dēclāmitantī dēclāmitantī dēclāmitantibus dēclāmitantibus
Accusative dēclāmitantem dēclāmitāns dēclāmitantēs, dēclāmitantīs dēclāmitantia
Ablative dēclāmitante, dēclāmitantī1 dēclāmitante, dēclāmitantī1 dēclāmitantibus dēclāmitantibus
Vocative dēclāmitāns dēclāmitāns dēclāmitantēs dēclāmitantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.