cwelić

Polish

From cwel +‎ -ić. Compare unrelated Russian цвели́ть (cvelítʹ), from Old East Slavic цвѣлити (cvěliti, “to torment”).

cwelić impf

(transitive, prison slang, vulgar) to bugger (to have anal sex with, to sodomize)
Synonym: cwelować

Conjugation of cwelić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		cwelić
present tense	1^st	cwelę			cwelimy
	2^nd	cwelisz			cwelicie
	3^rd	cweli			cwelą
	impersonal	cweli się
past tense	1^st	cweliłem	cweliłam		cweliliśmy	cweliłyśmy
	2^nd	cweliłeś	cweliłaś		cweliliście	cweliłyście
	3^rd	cwelił	cweliła	cweliło	cwelili	cweliły
	impersonal	cwelono
future tense	1^st	będę cwelił, będę cwelić	będę cweliła, będę cwelić		będziemy cwelili, będziemy cwelić	będziemy cweliły, będziemy cwelić
	2^nd	będziesz cwelił, będziesz cwelić	będziesz cweliła, będziesz cwelić		będziecie cwelili, będziecie cwelić	będziecie cweliły, będziecie cwelić
	3^rd	będzie cwelił, będzie cwelić	będzie cweliła, będzie cwelić	będzie cweliło, będzie cwelić	będą cwelili, będą cwelić	będą cweliły, będą cwelić
	impersonal	będzie cwelić się
conditional	1^st	cweliłbym	cweliłabym		cwelilibyśmy	cweliłybyśmy
	2^nd	cweliłbyś	cweliłabyś		cwelilibyście	cweliłybyście
	3^rd	cweliłby	cweliłaby	cweliłoby	cweliliby	cweliłyby
	impersonal	cwelono by
imperative	1^st	niech cwelę			cwelmy
	2^nd	cwel			cwelcie
	3^rd	niech cweli			niech cwelą
active adjectival participle		cwelący	cweląca	cwelące	cwelący	cwelące
passive adjectival participle		cwelony	cwelona	cwelone	cweleni	cwelone
contemporary adverbial participle		cweląc
verbal noun		cwelenie

verb

adjective