curulis
Latin
Alternative forms
Etymology
For *currūlis, from currus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kuˈruː.lis/, [kʊˈruː.lɪs]
Adjective
curūlis (neuter curūle); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | curūlis | curūle | curūlēs | curūlia | |
| Genitive | curūlis | curūlis | curūlium | curūlium | |
| Dative | curūlī | curūlī | curūlibus | curūlibus | |
| Accusative | curūlem | curūle | curūlēs, curūlīs | curūlia | |
| Ablative | curūlī | curūlī | curūlibus | curūlibus | |
| Vocative | curūlis | curūle | curūlēs | curūlia | |
References
- curulis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- curulis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- curulis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.