coniecturalis
Latin
Etymology
From coniectūra (“conjecture, guess”), from cōniciō (“bring together, connect; prophesy; conclude”), from con- (“with”) + iaciō (“throw, hurl”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.jek.tuːˈraː.lis/, [kɔn.jɛk.tuːˈraː.lɪs]
Adjective
coniectūrālis (neuter coniectūrāle); third declension
- Of or belonging to conjecture or guessing; conjectural.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | coniectūrālis | coniectūrāle | coniectūrālēs | coniectūrālia | |
| Genitive | coniectūrālis | coniectūrālis | coniectūrālium | coniectūrālium | |
| Dative | coniectūrālī | coniectūrālī | coniectūrālibus | coniectūrālibus | |
| Accusative | coniectūrālem | coniectūrāle | coniectūrālēs, coniectūrālīs | coniectūrālia | |
| Ablative | coniectūrālī | coniectūrālī | coniectūrālibus | coniectūrālibus | |
| Vocative | coniectūrālis | coniectūrāle | coniectūrālēs | coniectūrālia | |
Derived terms
Related terms
References
- coniecturalis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.