comitabilis

Latin

Etymology

From comitor, comitārī + -bilis.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ko.miˈtaː.bi.lis/, [kɔ.mɪˈtaː.bɪ.lɪs]

Adjective

comitābilis (neuter comitābile); third declension

  1. attending, accompanying

Declension

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative comitābilis comitābile comitābilēs comitābilia
Genitive comitābilis comitābilis comitābilium comitābilium
Dative comitābilī comitābilī comitābilibus comitābilibus
Accusative comitābilem comitābile comitābilēs, comitābilīs comitābilia
Ablative comitābilī comitābilī comitābilibus comitābilibus
Vocative comitābilis comitābile comitābilēs comitābilia

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.