colluctatus

Latin

Etymology

Perfect participle of colluctor

Participle

collūctātus (feminine collūctāta, neuter collūctātum); first/second-declension participle

  1. struggled, contended or wrestled with

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative collūctātus collūctāta collūctātum collūctātī collūctātae collūctāta
Genitive collūctātī collūctātae collūctātī collūctātōrum collūctātārum collūctātōrum
Dative collūctātō collūctātō collūctātīs
Accusative collūctātum collūctātam collūctātum collūctātōs collūctātās collūctāta
Ablative collūctātō collūctātā collūctātō collūctātīs
Vocative collūctāte collūctāta collūctātum collūctātī collūctātae collūctāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.