cibatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kiˈbaː.tus/, [kɪˈbaː.tʊs]
Etymology 1
Perfect passive participle of cibō (“feed”).
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | cibātus | cibāta | cibātum | cibātī | cibātae | cibāta | |
| Genitive | cibātī | cibātae | cibātī | cibātōrum | cibātārum | cibātōrum | |
| Dative | cibātō | cibātae | cibātō | cibātīs | cibātīs | cibātīs | |
| Accusative | cibātum | cibātam | cibātum | cibātōs | cibātās | cibāta | |
| Ablative | cibātō | cibātā | cibātō | cibātīs | cibātīs | cibātīs | |
| Vocative | cibāte | cibāta | cibātum | cibātī | cibātae | cibāta | |
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | cibātus | cibātūs |
| Genitive | cibātūs | cibātuum |
| Dative | cibātuī | cibātibus |
| Accusative | cibātum | cibātūs |
| Ablative | cibātū | cibātibus |
| Vocative | cibātus | cibātūs |
References
- cibatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cibatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.