charkać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *xъrkati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈxar.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -arkat͡ɕ
  • Syllabification: char‧kać

Verb

charkać impf (perfective charknąć)

  1. (intransitive, colloquial) to grunt, to hawk, to cough up
    Synonym: charczeć
  2. (intransitive, Upper Silesia) to spit
    Synonym: pluć

Conjugation
Conjugation of charkać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive charkać
present tense 1st charkam charkamy
2nd charkasz charkacie
3rd charka charkają
impersonal charka się
past tense 1st charkałem charkałam charkaliśmy charkałyśmy
2nd charkałeś charkałaś charkaliście charkałyście
3rd charkał charkała charkało charkali charkały
impersonal charkano
future tense 1st będę charkał,
będę charkać
 będę charkała,
będę charkać
 będziemy charkali,
będziemy charkać
 będziemy charkały,
będziemy charkać
2nd będziesz charkał,
będziesz charkać
 będziesz charkała,
będziesz charkać
 będziecie charkali,
będziecie charkać
 będziecie charkały,
będziecie charkać
3rd będzie charkał,
będzie charkać
 będzie charkała,
będzie charkać
 będzie charkało,
będzie charkać
 będą charkali,
będą charkać
 będą charkały,
będą charkać
impersonal będzie charkać się
conditional 1st charkałbym charkałabym charkalibyśmy charkałybyśmy
2nd charkałbyś charkałabyś charkalibyście charkałybyście
3rd charkałby charkałaby charkałoby charkaliby charkałyby
impersonal charkano by
imperative 1st niech charkam charkajmy
2nd charkaj charkajcie
3rd niech charka niech charkają
active adjectival participle charkający charkająca charkające charkający charkające
contemporary adverbial participle charkając
verbal noun charkanie

Derived terms
adjective
  • charkliwy

Further reading
  • charkać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • charkać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.