centurionatus

Latin

Etymology

centuriō (centurion) + -ātus

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ken.tu.ri.oˈnaː.tus/, [kɛn̪t̪ʊriɔˈnäːt̪ʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃen.tu.ri.oˈna.tus/, [t͡ʃɛn̪t̪uriɔˈnäːt̪us]

Noun

centurionātus m (genitive centurionātūs); fourth declension

  1. the office of centurion
  2. an election of centurions

Declension

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative centurionātus centurionātūs
Genitive centurionātūs centurionātuum
Dative centurionātuī centurionātibus
Accusative centurionātum centurionātūs
Ablative centurionātū centurionātibus
Vocative centurionātus centurionātūs

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.