blæc
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /blæk/
Etymology 1
From Proto-Germanic *blakaz (“burnt, black”), from Proto-Indo-European *bhleg- (“to shine, burn, scorch”). Cognate with Old Saxon blac ‘ink’, Old High German blah-; related to Old Norse blakkr ‘dusky, black’.
Declension
Declension of blæc — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | blæc | blacu, -o | blæc |
| Accusative | blæcne | blace | blæc |
| Genitive | blaces | blæcre | blaces |
| Dative | blacum | blæcre | blacum |
| Instrumental | blace | blæcre | blace |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | blace | blaca, -e | blacu, -o |
| Accusative | blace | blaca, -e | blacu, -o |
| Genitive | blæcra | blæcra | blæcra |
| Dative | blacum | blacum | blacum |
| Instrumental | blacum | blacum | blacum |
Declension of blæc — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | blaca | blace | blace |
| Accusative | blacan | blacan | blace |
| Genitive | blacan | blacan | blacan |
| Dative | blacan | blacan | blacan |
| Instrumental | blacan | blacan | blacan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | blacan | blacan | blacan |
| Accusative | blacan | blacan | blacan |
| Genitive | blæcra, blacena | blæcra, blacena | blæcra, blacena |
| Dative | blacum | blacum | blacum |
| Instrumental | blacum | blacum | blacum |
Synonyms
See also
Etymology 2
From the adjective.
Declension
Declension of blæc (strong a-stem)
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | blæc | blæcu |
| accusative | blæc | blæcu |
| genitive | blæces | blæca |
| dative | blæce | blæcum |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.