bindować

Polish

Etymology

Borrowed from English bind + -ować.[1] By surface analysis, binda + -ować.[2] First attested in 1900.[3][4]

Pronunciation

  • IPA(key): /binˈdɔ.vat͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: bin‧do‧wać

Verb

bindować impf (perfective zbindować)

  1. (transitive) to comb bind
    bindować dokumentyto comb bind documents
    bindować książkito comb bind books

Conjugation

nouns

References

  1. bindować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  2. Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021) Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  3. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900–1927), “bindować”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warsaw
  4. bindować in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • bindować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bindować in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.