bilingwalny

Polish

Etymology

Borrowed from English bilingual + -ny.[1] By surface analysis, bilingwizm +‎ -alny. First attested in 1968.[2][3]

Pronunciation

IPA^(key): /bi.liŋˈɡval.nɨ/
Audio (file)
Rhymes: -alnɨ
Syllabification: bi‧lin‧gwal‧ny

Adjective

bilingwalny (not comparable)

bilingual (speaking two languages)
Synonym: dwujęzyczny

Declension

Declension of bilingwalny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	bilingwalny		bilingwalne	bilingwalna	bilingwalni	bilingwalne
genitive	bilingwalnego			bilingwalnej	bilingwalnych
dative	bilingwalnemu			bilingwalnej	bilingwalnym
accusative	bilingwalnego	bilingwalny	bilingwalne	bilingwalną	bilingwalnych	bilingwalne
instrumental	bilingwalnym			bilingwalną	bilingwalnymi
locative	bilingwalnym			bilingwalnej	bilingwalnych

Related terms

nouns

References

Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021) Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
Edward Balcerzan (1968) Styl i poetyka twórczości dwujęzycznej Brunona Jasieńskiego: z zagadnień teorii przekładu‎, page 218
bilingwalny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

bilingwalny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
bilingwalny in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.