bilgin

See also: Bilgin

Turkish

Pronunciation
  • IPA(key): /bilɟin/

Noun

bilgin (definite accusative bilgini, plural bilginler)

  1. pundit
Declension
Inflection
Nominative bilgin
Definite accusative bilgini
Singular Plural
Nominative bilgin bilginler
Definite accusative bilgini bilginleri
Dative bilgine bilginlere
Locative bilginde bilginlerde
Ablative bilginden bilginlerden
Genitive bilginin bilginlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular bilginim bilginlerim
2nd singular bilginin bilginlerin
3rd singular bilgini bilginleri
1st plural bilginimiz bilginlerimiz
2nd plural bilgininiz bilginleriniz
3rd plural bilginleri bilginleri
Predicative forms
Singular Plural
1st singular bilginim bilginlerim
2nd singular bilginsin bilginlersin
3rd singular bilgin
bilgindir		 bilginler
bilginlerdir
1st plural bilginiz bilginleriz
2nd plural bilginsiniz bilginlersiniz
3rd plural bilginler bilginlerdir
Synonyms

Noun

bilgin

  1. second-person singular possessive of bilgi
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.